معایب ایمپلنت به روش سنتی

موضوع اصلی اینه که در روش سنتی چالش های ما زیاد تر از اونی هست که قبل تر به شما گفتیم. فرض کنید بجای یک مراجعه کننده جوان با استخوان مناسب که فقط یک دندان از دست دادن، برای یک بیمار بالای چهل سال که تعداد سه دندان یا بیشتر از دست دادن و استخوان تحلیل رفته دارند قراره ایمپلنت انجام بشه. قطعا تاج استخوان تیز تر شده و تراکم استخوان کمتر. به عصب یا سینوس نزدیکتر شدیم و احتمال اینکه در روش سنتی بتونیم با کیفیت قبلی جراحی رو انجام بدیم کمتر شده. دیگه نمیتونیم از ایمپلنتهای با طول بالا استفاده کنیم و مجبوریم از نمونه های نازکتر و کوتاهتر استفاده کنیم، که در استخوان تحلیل رفته احتمال شکست درمان وجود داره. تو روش دیجیتال از اونجایی که محل قطعی ایمپلنت از قبل مشخص میشه و خطای دست هنگام دریل کردن و کاشت ایمپلنت از بین میره، کماکان میشه از بلندترین و قطور ترین ایمپلنت ممکن استفاده کرد. بیاید با هم روش دیجیتال رو بررسی کنیم. شما چه کاری باید بکنید و دندانپزشکتون چه کارهایی باید انجام بده.

تصور کنید قراره چهار تا بی دندانی برای شما تبدیل به چهار تا دندان بشه. در اینصورت زاویه ایمپلنت هایی که کاشت میشه خیلی مهم هست تا دندانها هم راستای هم و با مقاومتی یکسان برای شما ساخته بشه. در روش سنتی، در بهترین استخوان هم نمیشه تضمین کرد که قدرت دست دندانپزشک، بهترین زاویه رو دریل بکنه. (تا حالا شده که بخواین در یک چوب با دریل سوراخی ایجاد کنید؟ قطعا بعضی ها توانایی بهتری دارن، ولی چوب های مختلف، تراکم مختلف، جنس موجود در چوب همه در زاویه دریل تاثیر گذارن.) به علاوه همکاری بیمار هم خیلی موثره. یک تکون ساده سر میتونه زاویه رو تغییر بده. خوب حالا بهترین جای قرارگیری ایمپلنت طراحی شد. بعدش چی؟ همینطور که شما در منزل دارید از فرصت دو روزه قبل جراحی لذت میبرید، این تیم پزشکی تلاش میکنه زمان جراحی رو هم برای شما و دندانپزشکتون لذت بخش کنه. بعد از شبیه سازی و تایید دندانپزشک، بر اساس طراحی انجام شده، یک راهنما که بهش میگن گاید جراحی، یا درست تر، سرجیکال گاید، مختص شما ساخته میشه و برای دندانپزشک روشنفکر شما ارسال میشه.