ایمپلنت
ایمپلنت دندانی:
روش نسبتا جدیدی است برای کسانی که دندان از دست داده اند. در این روش، پروتز دندان به‌وسیله یک پیچ که از طریق جراحی درون استخوان فک قرار می‌گیرد در داخل دهان کاشته میشود و روکش روی آن قرار می‌گیرد.
ایمپلنت پین های باریکی هستند که از آلیاژ تیتانیوم سازگار با بافت بدن ساخته شده که درون استخوان فک گذاشته می شود.ایمپلنت دندانی بعنوان پایه ای جهت قرار دادن پروتز روی آن استفاده می شود و باز سازی تاج دندانهای از دست رفته با استفاده از این پایه ایمپلنت مقدور می گردد.
ایمپلنت های دندانی از دو جزءاصلی تشکیل شده اند: فیکسچر و اباتمنت.
فیکسچر ایمپلنت داخل استخوان قرار دارد و قسمت اباتمنت ایمپلنت روی آن قرار می گیرد و نهایتا روکش چینی با فرم دندان روی آن قرار داده می شود.
ایمپلنت جهت جایگزینی دندان تا بازسازی همه دندانها را در بر می گیرد.
در مورد از دست دادن یک یا چند دندان دیگر نیازی به تراش دندانهای مجاور بعنوان پایه پروتز نیست. ایمپلنت داخل استخوان قرار می گیرد و روکش روی همان ایمپلنت بدون اتکاء به دندانهای مجاور قرار داده می شود. در مورد بیمارانی که دندانهای زیاد یا همه دندانها را از دست داده باشند با قرار دادن چند ایمپلنت در فک آنها و استفاده از آنها بعنوان پایه می توان پروتز متکی بر ایمپلنت جهت جایگزینی دندانهای از دست رفته قرار داد. در مورد بیماران کاملأ بی دندان می توان با قرار دادن حداقل دو ایمپلنت در هر فک پروتزی متحرک ولی محکم و بدون لغزش و لقی در اختیار بیمار قرار داد.
طبق تحقیقات صورت گرفته طول عمر پروتزهای دندانی 5 تا 10 سال و میزان شکست آنها 30 درصد است و پروتزهای کامل نیز ممکن است موجب اختلال در غذا خوردن شوند. اما میزان موفقیت ایمپلنتهای دندانی 97 درصد است.
ایمپلنت می تواند بلافاصله پس از از دست رفتن دندان و کشیدن آن یا پس از زمان طولانی ترمیم، جایگزین شود. شکل ایمپلنت مانند ریشه دندان طبیعی است. پس از از دست رفتن دندان در صورت عدم جایگزینی سریع با ایمپلنت امکان تحلیل استخوان و کاهش توانایی جویدن و کج شدن دندانهای کناری وجود دارد.مکان گذاشتن ایمپلنت و نوع سیستم مناسب تنها بوسیله معاینه ای که دندانپزشک انجام میدهد با در نظر گرفتن سایر شرایط قابل بیان است. میزان حجم و دانسیته استخوان فک، تعداد و موقعیت و استحکام دندانهای طبیعی فرد، شرایط لثه، شرایط و تعداد دندانهای فک مقابل از عوامل مهم حین معاینه استاز دست رفتن دندان می تواند به دلیل پوسیدگی، بیماری لثه و یا تصادفات باشد. اگر دندان در منطقه زیبایی باشد علاوه بر زیبایی سلامتی دندان نیز متاثر می شود. فاصله طولانی بی دندانی باعث رویش دندانهای فک مقابل به این فاصله و جابجایی دندانهای بالا و پایین و از دست رفتن اکلوژن مناسب می شود. عمل جویدن نیز متاثر شده و مفاصل فک پایین در طولانی مدت دردناک می شود
ایمپلنت دندان
قرار داشتن ایمپلنت در بهترین مکان و بهترین شرایط، طول عمر بالای پروتز را بهمراه خواهد داشت. در روش سنتی (استفاده از جراحی در کارگزاری ایمپلنت) بدون استفاده از سرجیکال گاید(راهنمای جراحی) ، حتی دندانپزشکان با تجربه نیز نمیتوانند تضمین کنند تا ایمپلنت در دقیق ترین مکان کاشته شود.
زیرا دیگر راهنمایی وجود نخواهد داشت و تمام خطاهای انسانی و شرایط مختلف بیماران هنگام دریل تاثیرگذار خواهد بود.
Implant Supported Dentures
امروزه بطور متوسط موفقیت در کاشت ایمپلنت های دندانی بیش از ۹۵ درصد است ولی درصد میزان موفقیت در ایمپلنت های دندانی به موارد زیر بستگی دارد:
1- بیمار: بیمار باید از سلامت برخوردار باشد و به بیماری مزمن ضعیف کننده سیستم ایمنی بدن مبتلا نباشد. اخیرا دچار مشکل شدید قلبی (جراحی قلب یا انفارکتوس) نشده باشد. دیابت کنترل نشده ورادیوتراپی و بیماری لثه و دهان نداشته باشد. همچنین استعمال سیگار و مشروبات الکلی از عوامل محدود کننده عمل ایمپلنت هستند.
2- دندانپزشک: دندانپزشکی که ایمپلنت را انجام می دهد باید دوره های لازم ایمپلنت را دیده باشد و مهارت و تجربه کافی در انجام ایمپلنت داشته باشد، همچنین تمام شرایط بیمار از نظر سلامت بدن و فاکتوهای مهم داخل دهانی را ارزیابی کند و با رعایت اصول کنترل عفونت مبادرت به انجام جراحی ایمپلنت نماید.
3- ایمپلنت: فاکتور مهم دیگر در مورد میزان موفقیت ایمپلنت مخصوصا در دراز مدت خود ایمپلنت است. امروزه شرکت های سازنده ایمپلنت بسیار زیاد و متنوعند. قیمت های ایمپلنت بسیار متنوع است و هر کدام از کمپانی های سازنده روی نکاتی تاکید دارند که در ساخت ایمپلنت از آن بهره جسته اند. دندانپزشک با توجه به بودجه بیمار و مسائل تکنیکی و مزیت های ایمپلنت در محدوده قیمت مورد نظر، مبادرت به انتخاب یک سیستم می کند .
در کل ایمپلنتی مناسب است که میزان جوش خوردن آن به فک، بالا باشد (osseointegration) و میزان تحلیل استخوان اطراف آن در طول زمان کمتر باشد..
4- مراقبتهای بعدی: بیمار نقش بسیار مهمی در طول عمر ایمپلنت و موفقیت دراز مدت آن دارد. عدم استعمال دخانیات و مشروبات الکلی و رعایت بهداشت دهان و دندانها و لثه، مراجعات منظم به دندانپزشک و اطمینان از سلامت لثه و عدم وجود جرم دندانی و پوسیدگی در دندانهای دیگر همه و همه موفقیت دراز مدت ایمپلنت را افزایش می دهد.
مراحل درمانی ایمپلنت
برای قرار دادن ایمپلنت درون فک باید جراحی صورت گیرد. بنابراین همانند بقیه جراحی‌ها ابتدا باید سلامت فرد موردبررسی قرار گیرد.
در اولین مرحله از مراحل درمانی ایمپلنت سلامت لثه بیمار و استحکام استخوان‌های فک او مورد بررسی قرار می‌گیرد تا مشخص شود که قادر به نگهداری ایمپلنت است یا خیر..
در جراحی ایمپلنت زمانی که بیمار فاقد استخوان فک باشد از پیوند استخوان برای ایمپلنت استفاده می‌کنند. در تکنیک‌های عمومی پیوند استخوان در ایمپلنت، به استخوانی با حداقل 10 میلی‌متر طول و 6 میلی‌متر پهنا نیاز است.
رایج‌ترین پیوند استخوان در ایمپلنت پیوند تقویت استخوان نام دارد که استخوان معیوب با استخوان طبیعی و غشای نیمه‌تراوا پوشانده و فرصت ترمیم به آن داده میشود. در طول‌ترمیم استخوان طبیعی جایگزین پیوند شده و پایه استخوانی جدیدی برای ایمپلنت شکل می‌گیرد
مصرف دخانیات، مصرف داروهایی که حاوی مشتقات بیس فسفونات هستند درمان ایمپلنت را با مشکل مواجه خواهد کرد ازاینرو برای بیمارانی با شرایط فوق ممکن است پزشک این روش را برای درمان انتخاب نکند. بعد از معاینه لثه هرگونه عفونت و پوسیدگی دندانهای مجاور محل قرارگیری ایمپلنت باید درمان شده و از سلامت کامل بافت‌های دهانی اطمینان حاصل شود.
به این منظور باید یک اسکن رادیوگرافی از فک و دهان توسط متخصص فک و صورت گرفته شود. اما مهم‌ترین و آخرین مرحله قبل از جراحی ایمپلنت بررسی شرایط سلامت بیمار است.
اشخاصی با فشارخون بالا، سابقه سکته قلبی، سابقه پیوند عضو و به‌طور کل بیمارانی با شرایط خاص باید اطلاعات کاملی از سوابق بیماری خود در اختیار دندانپزشک قرار دهند زیرا که در برخی موارد لازم است دندان پزشک با پزشک بیمار مشورت کند.
مدت‌زمان انجام مراحل درمانی ایمپلنت به تعداد ایمپلنت‌ها و پیچیدگی شرایط عمل بستگی دارد. مراحل درمانی ایمپلنت به دو صورت تک مرحله‌ای و دو مرحله‌ای انجام میشود.
در روش تک مرحله‌ای میله ایمپلنت و اتصالاتی که بین پروتز و ایمپلنت متصل میشود هم زمان در دهان قرار داده میشوند و بعد از اتمام جراحی ضمایم ایمپلنت در دهان قابل‌مشاهده است. در روش دومرحله‌ای ابتدا میله ایمپلنت در زیر لثه جایگذاری میشود بعد از گذشت 2 تا 3 ماه که بهبودی کامل لثه و استخوان فک حاصل شد، اتصالات ایمپلنت به آن متصل میشود.
در هر دو روش پروتز نهایی بعد از گذشت 2 تا 4 ماه از جراحی اولیه آماده تحویل میباشد. در طول این زمان امکان ساخت انواع پروتز موقت ثابت و یا متحرک وجود دارد تا بیمار برای تکلم و جویدن غذا مشکلی نداشته باشد.
برخی از مزایای کاشت ایمپلنت در زیر لیست شده است:
1. ایمپلنت استحکام و قدرتی برابر دندان طبیعی دارد بنابراین توانایی جویدن و زیبایی بیمار کاهش نمی‌یابد.2. در کاشت ایمپلنت برخلاف سایر روش‌های پروتزی، نیازی به تراشیدن دندانهای مجاور و یا تکیه کردن تاج مصنوعی نیست بنابراین سلامت دندانهای مجاور به خطر نمی‌افتد.
3. روکش ایمپلنت به دندان طبیعی بسیار شباهت داشته و به‌این‌علت نمی‌توان آن را با دندان طبیعی تشخیص داد.
4. از دیگر مزایای کاشت ایمپلنت تحلیل نرفتن استخوان فک میباشد. ایمپلنت از ساختار استخوان زیرین محافظت کرده و به ثبات دندانهای طبیعی مجاور نیز کمک می‌کند و همچنین شکل و اندازه فک را حفظ می‌کند.
5. ازآنجایی‌که روکش ایمپلنت جای خالی دندان را پر می‌کند و مانع از تجمع باکتری در آن ناحیه میشود بنابراین از بروز التهابات و عفونت لثه جلوگیری می‌کند.
6. یکی از اصلی‌ترین مزایای کاشت ایمپلنت طول عمر آن میباشد زیرا که در صورت مراقبت صحیح می‌تواند دوام مادام‌العمر داشته باشد و در صورت از دست رفتن نیز قابل‌جایگزینی مجدد میباشد.
روش جدید در کارگزاری ایمپلنت بدون جراحی
در این روش که به وسیله نرم افزار انجام می شود امکان میدهد تا ایمپلنتهای دندانی در دقیق ترین مکان و با کمترین میزان جراحی انجام شوند. روش کار به این صورت میباشد که اسکن دندانها و CBCT فک بیمار در نرم افزار طراحی گاید بر روی هم ادغام میشوند. در نتیجه اعصاب فک، سینوس، ریشه دندانهای مجاور و تراکم استخوان قبل از هر اقدامی، بررسی میشود و ایمپلنت در بهترین مکان بصورت مجازی جاگذاری میشود.توضیحات بیشتر...
